Nietziche

Nietziche Nachlass'taki fragmanlarından birinde "sanat istemi"ni "yalan söyleme", 'hakikat'ten kaçma, "hakikat'i olumsuzlama" istemine bağlar.
güç ve mutlulujkla dolup taşan sanatçı gerçekliği dönüşüme uğratır. Varoluşun sunduğu kaba malzemeyi kendi suretinde yaratılmış bi şeye dönüştürür.

hiç bir şeyi olduğu gibi görmez; daha yalın, daha güçlü görür.

olgular girdabının altında ebedi hayatın akışının şaşmaz bir biçimde sürüp gittiği inancı onlara "metafizik bir avuntu" verir.

eylem yanılsamanın tülüne ihtiyaç duyar. bütün sanat ve bütün felsefe acı çekene bir devadır.

hakikat bize gerçeklik hakkında değil yalnızca insanın estetik kavrayışı hakkında ir şeyler söyler.

[hakikat] eğretilemerden, düz değişmecelerden, insanbiçimcilikten oluşan seyyar bir ordudur: Kısacası şiir ve belâgat yoluyla yoğunlaştırılmış, aktarılmış, süslenmiş olan ve uzunca bir süre kural koyucu ve bağlayıcı gelmeye başlayan insan ilişkilerinin bire toplamıdır; hakikatler yanılsama oldukları unutulmuş olan yanılsamalardır; aşınıp duyumsal güçlerini yiitirmiş olan metaforlardır; üzerlerindeki resimler silinmiş olan ve artık para olarak değil sadece metal olarak bir işe yarayan paralardır.

Nietziche'nin her türlü baskıya karşı önerdiği çare basittir: sanatçı ol.

insanca pek insanca'da sanat zihnin daha acil ve önemli kültürel faaliyetlerle ilgilenmesini önleyen tehlikeli bir oyalayıcı olarak görür. "Sanat düşünürün yüreğini ağırlaştırır", onda bir din ve metafizik özlemi uyandırır.

dil gerçeklikle hiç bir temas kuramaz, yalnızca kendi kendine, kendine-yeterli bir dünya uydurarak böylesi bir temas yanılsaması iletir.

"hakikat" gerçeklik hakkında değil yalnızca insanın estetik kavrayışı hakkında bir şeyler söyler.