sağ-sol

Solun ana özelliği eleştiridir. Buna karşın sağ, eleştirinin tam karşıtı olan yüceltme pozisyonunu alır rahatlıkla. Sol, riyakâr yönlerinin ifşa edilmesi gerektiğini düşündüğü hayatın ve dünyanın mevcut hâli karşısında daimi bir hoşnutsuzluk sergilerken, sağ, bütün insanları, kurumları, yaşanan dünyayı, doğayı, gelenekleri ve ahlakî düzlemde de insanlar arası etkileşimleri yöneten düzeni yüceltir. Sağ her ne kadar kötülüğün varlığını reddetmese de ona ontolojik bir özellik atfeder. İnsanların takdire şayan çabaları onu azaltmaya imkân tanısa da kötülük insanlık durumuna içkindir. Bunun karşısında, dünyanın izlediği güzergahın tarihsici bir okumasına sahip olan sol, kötülüğü belirli ve hâkim toplumsal-tarihsel koşullar olarak tanımlar. İşte bu yüzden, solun duyduğu hoşnutsuzluk ifadesini protesto retoriğinde bulan devrime yönelik bir güdüye yol açar. Tarihle kurulan bu farklı ilişki tarzı farklı insanbilimlerine de tekabül eder. Sağ, kati biçimde insan doğasına inanır. İnsanlar ne ise odurlar ve hiçbir şey bunu temelden değiştiremez. İnsanlar oluşurlar, bu anlamda da esasen her zaman bilinemez kalırlar. (?)
[makalenin ilerleyen satırlarında artık burjuva olmayan yeni bir sınıf üzerinde dururken, bu sınıfın neden sağ kanatta yer aldığını şöyle gerekçelendiriyor yazar]
Ne anlamda sağ kanattalar? ?artık bir toplumsal adalet duygusundan ve önceki kuşak aydınların hareketlerine yön veren suçluluk hissinden yoksul olmaları anlamında. Sömürü gibi bir mefhum onlara tamamen yabancı? Mevcut haliyle dünya onlara münasip geldiği için sağcı oldukları söylenebilir. Yeni kapitalizmle iç içeler. Üretim ilişkileri alanında ve iktisadi düzende topyekün devrim düşüncesini tamamen terk etmiş durumdalar. Topyekûn devrim için beklemeye gerek yok; onlar için çoktan gerçekleşti.
[bu yeni sınıfla finans, sanat, moda, bilişim teknolojisi, iletişim, ve medya sektörlerinde yer alan bir kitle kastediliyor]
?1968 Mayıs?ı Sonrasında Sol ve Topyekûn Devrime Duyulan Özlem? Luc Boltanski, Birikim Mayıs Haziran 2006